سن سوئیچ Ds_6620R_B سن سوئیچ Ds_6610R_B
سن سوییچ‌ها بیشتر به‌عنوان یک ارتباط دهنده میان سرورها، تجهیزات ذخیره ساز و پشتیبان‌گیر در شبکه استفاده می‌شوند. وظیفه اصلی سن سوئیچ(San Switch) نظارت بر جریان ترافیک میان سرور و ذخیره ساز است.
شبکه san شبکه کامپیوتری است که دسترسی به استوریج بلاک لوِل را فراهم می‌کند و san switch دستگاهی است که سرورها و Pool های به اشتراک گذاشته شده در دستگاه‌های استوریج را به هم وصل می‌کند و مخصوص انتقال ترافیک استوریج است. این سوییچ ها می‌توانند شبکه های استوریجی با سرعت بسیار بالا را به هزاران سرور وصل کنند که دیتاهای با حجم بالا را در خود جا داده‌اند.
در واقع وظیفه سن سوئیچ(San Switch) مدیریت جریان ترافیک بین سرور و استوریج، بررسی بسته دیتا و ارسال آنها به مقصد است. پس هدر بسته را بررسی می‌کند، دستگاه کامپیوتری مبدا و مقصد را مشخص می‌کند، و در نهایت بسته را به سیستم ذخیره سازی موردنظر می‌فرستد. البته سن سوئیچ ها با داشتن ویژگی‌هایی مثل افزونگی، bandwidth autosensing و network diagnostics پیچیده‌تر هستند.
san switch برای شبکه‌هایی با کارایی بالا و زمان تأخیر کم و انتقال بدون فقدان داده – Data Loss طراحی شده است. SAN سوئیچ می‌تواند سوئیچ اترنت هم باشد. در وضعیت ایدئال، سن سوئیچ مبتنی بر اترنت، با IP SAN به ترافیک استوریج اختصاص دارد تا کارایی، بالا باقی بماند. سن سوئیچ را می‌توان در زیرساخت‌های بزرگ SAN استفاده کرد تا هزاران پورت سرور و استوریج را به هم وصل کرد.
سن سوئیچ(San Switch) به دلیل قابلیت‌های خاصی مثل bandwidth autosensing و network diagnostics عملکردی به‌مراتب پیچیده‌تر از ذخیره‌سازهای عادی دارند. پروتکلی که san switchها بر مبنای آن کار می‌کنند و عملکرد خوبی دارد، پروتکل FC سرنام Fibre Channel است. پروتکل iSCSI هم در پیاده‌سازی شبکه سن کاربرد دارد. با استفاده از ماژول کارت HBA که روی سرور نصب می‌شود، می‌توان از فناوری فیبر نوری یا iSCSI برای برقراری ارتباط استفاده کند.
سن سوئیچ(San Switch) ها به دودسته اصلی تقسیم می‌شوند:
استفاده از سن سوئیچ‌های FC رایج‌تر است. این نوع از پروتکل Fibre Channel استفاده می‌کند و با تکنولوژی‌های FC سازگار است؛ هم ماژولارند و هم ثابت؛ سوئیچ ماژولار معمولاً director-class FC switch است که قابل‌توسعه بوده و تعداد پورت‌های زیادی دارد، ویژگی‌هایی مانند رمزگذاری و Zoning برای کنترل دسترسی دیتا و بالانس لود دارد. سوئیچ Fixed پیکربندی ثابت دارد و قابل‌توسعه نیست.
هر چند که سن سوئیچ FC رایج‌ترین san switch است؛ اما سن سوئیچ‌های مبتنی بر اترنت هم محبوبیت خود را به دست آورده‌اند خصوصاً با داشتن سرعت 10 GbE که توان عملیاتی بالا و انعطاف‌پذیری خوبی که فراهم می‌کنند. سوئیچ‌های اترنت و دیگر تجهیزات اترنتی ارزان‌ترند و پیاده‌سازی و نگهداری راحت‌تری دارند؛ چون برخلاف FC، به سخت‌افزار و مهارت ادمینی نیاز ندارند.
در کانفیگ سن سوئیچ(San Switch) دو حالت وجود دارد: یا دارید تازه شبکه SAN را راه می‌اندازید یا دارید سوئیچی به شبکه موجودتان اضافه می‌کنید. در حالت اول، کانفیگ راحت‌تری در پیش دارید: تمام سوئیچ‌ها دارای تنظیمات و IP آدرس‌های پیش‌فرض هستند. تمام چیزی که لازم دارید این است که با استفاده از مرورگر یا خط فرمان به آدرس آی پی وصل شوید و برخی تغییرات را روی سوئیچ انجام دهید. این تنظیمات شامل پیکربندی IP آدرس و Subnet Mask و Default Gateway است تا به سوئیچ وصل شوید.
سوئیچ اولی که در فابریک، کانفیگ می‌شود را سوئیچ اصلی یا Principle می‌نامند. این سوئیچ در پیکربندی فابریک، دیتابیس اصلی را نگهداری می‌کند. بقیه سوئیچ‌هایی که به فابریک اضافه می‌شوند، اطلاعات را از این سوئیچ دانلود می‌کنند.
همه سوئیچ‌ها دارای Domain ID هستند تا بتوانند به‌صورت استاتیک کانفیگ شوند یا به‌عنوان سوئیچ اصلی اختصاص داده شوند. در کانفیگ استاتیک باید دقت کنید که هیچ دو نام دامنه یکسانی به سوییچ ها ندهید. در غیر این صورت سگمنت بندی در فابریک ایجاد می‌شود، قطعی در فابریک و denial of service بهLUNها خواهید داشت.
توجه داشته باشید که پورت‌های بلااستفاده سوئیچ را حتماً غیرفعال کنید. عدم انجام این کار باعث می‌شود دستگاه‌هایی که مجوز ندارند به فابریک لاگین شوند و قطعی ترافیک را سبب شوند.
راه‌اندازی san switch و پیکربندی آن مبتنی بر zoning و تنظیمات مربوط به سطح دسترسی‌های HBA روی سرورها و HBAهای سمت storage array است.
نمونه‌ای که قصد پیاده‌سازی پیکربندی روی آنها داریم، چهار عدد سرور vmware است که هر کدام دو کارت hba دارند که به شکل ضربدری به یکدیگر و به دو عدد سوئیچ فیبر متصل شده‌اند. در شکل زیر نمای کلی محیطی که قرار است پیکربندی را روی آن انجام دهیم مشاهده می‌کنید. در معماری فوق، مسیردهی ایدئال هنگامی انجام می‌شود که node name یا wwnn که مخفف world wide node name است و شماره پورت‌های (world wide port name) هر آداپتور را داشته باشیم. یعنی باید بدانید کدام پورت با کدام wwnn در ارتباط است.
فراموش نکنید اگر هنگام کانفیگ san switch بر مبنای این قاعده رفتار نکنید، در آینده هنگامی که نیازمند اعمال تغییری در معماری هستید، باید وقت زیادی را صرف شناسایی ارتباطات کنید و علاوه بر این احتمال بروز خطا نیز زیاد خواهد بود. شبکه‌ای که قصد مدیریت آن را داریم دو عدد سوئیچ فیبر دارد و اطلاعات متفاوتی مثل alias و name و wwpn و wwnn و … را دارد.
برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی سن سوئیچ(San Switch) با مشاوران کاوش پردازان برسا در تماس باشید.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.